نشانه های اوتیسم

برای دریافت مشاوره و غربالگری رایگان کلیک کنید

نشانه های اوتیسم

اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، یک اختلال رشدی است که بر نحوه ارتباط و تعامل افراد با دیگران و همچنین نحوه رفتار و یادگیری آنها تأثیر می گذارد.

اوتیسم یک بیماری بدون درمان قطعی و همیشگی است و علائم معمولا برای اولین بار زمانی که کودک زیر ۲ سال دارد مشخص می شود. اگرچه اوتیسم قابل درمان نیست، اما درمان ها و خدمات حمایتی می توانند به فرد مبتلا به ASD کمک کنند تا علائم و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشد.

اوتیسم یک اختلال طیفی است، به این معنی که افراد می توانند طیف وسیعی از علائم اوتیسم و با شدت های متفاوت را تجربه کنند. به عنوان مثال، یک فرد مبتلا به اوتیسم که در محدوده عملکردی بالای طیف قرار دارد، زبان را خوب درک می کند، اما فردی که در محدوده عملکرد پایین طیف قرار دارد، ممکن است اصلا نتواند صحبت کندو

به این ترتیب، توجه به این نکته مهم است که فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم همه نشانه های اوتیسم را نشان نخواهد داد و علائم از نظر شدت متفاوت است. با این حال، فرد مبتلا به ASD چندین مورد از این رفتارها و علائم را نشان می دهد.

یکی از مهم ترین کارهایی که می توانید به عنوان والدین یا مراقب انجام دهید این است که علائم اولیه اوتیسم را بیاموزید و با نقاط عطف رشد معمولی که فرزندتان باید به آنها برسد آشنا شوید.

سن تشخیص اوتیسم و شدت علائم اولیه اوتیسم بسیار متفاوت است. برخی از نوزادان در ماه های اول خود علائمی را نشان می دهند. در برخی دیگر، رفتارها تا سن 2 یا 3 سالگی آشکار می شود.

تحقیقات اخیر تأیید می کند که غربالگری مناسب می تواند تعیین کند که آیا کودک در سن یک سالگی در معرض خطر ابتلا به اوتیسم است یا خیر. در حالی که رشد هر کودک متفاوت است، ما همچنین می دانیم که درمان زودهنگام نتایج را بهبود می بخشد، اغلب به طور چشمگیری. برای مثال، مطالعات نشان می‌دهد که مداخلات رفتاری فشرده اولیه، یادگیری، ارتباط و مهارت‌های اجتماعی را در کودکان خردسال مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (ASD) بهبود می‌بخشد.

کاردرمانی ذهنی و تکنیک هایی که متخصص کاردرمانی اوتیسم از آن ها بهره می برد نقش مهمی در بهبود شرایط کودکان مبتلا به اوتیسم دارد.

علائم و نشانه های زیادی وجود دارد که می تواند نشان دهنده اختلال طیف اوتیسم باشد. همه بزرگسالان یا کودکان مبتلا به اوتیسم همه علائم را ندارند و برخی از بزرگسالان و کودکان بدون اوتیسم ممکن است برخی از رفتارها و علائم مشابه را نشان دهند.

افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب در برقراری ارتباط عاطفی و اجتماعی با دیگران مشکل دارند. آنها همچنین ممکن است اطلاعات حسی مانند صداها و بوها را متفاوت از افراد دیگر پردازش کنند. این تفاوت ها می تواند زمینه ساز برخی از علائم رفتاری اوتیسم باشد که مبتلایان ممکن است نشان دهند.

هنگامی که به دنبال نشانه های اولیه اختلال طیف اوتیسم هستید، نقاط عطف رشدی وجود دارد که انتظار می رود کودکان در سنین خاصی به آنها برسند، مانند ایجاد صدا در چهار ماهگی و توانایی استفاده از جملات ساده در دو سالگی. اگر کودکی دیرتر به این نقاط عطف برسد یا اصلاً مهارت هایش را توسعه ندهد، ممکن است نشان دهنده یک اختلال رشدی مانند اختلال طیف اوتیسم باشد.

اوتیسم را می توان تا دو سالگی تشخیص داد، اگرچه علائم ممکن است خیلی زودتر آشکار شوند.

شایع ترین نشانه های اوتیسم

برخی از علائم رایج‌تر که ممکن است نشان‌دهنده ابتلای فرد به اوتیسم باشد عبارتند از:

اجتناب از تماس چشمی
تاخیر در گفتار و مهارت های ارتباطی
اتکا به قوانین و روال
ناراحت شدن از تغییرات نسبتا جزئی
واکنش های غیرمنتظره به صداها، مزه ها، مناظر، لمس و بوها
مشکل در درک احساسات دیگران
تمرکز بر روی طیف محدودی از علایق یا اشیاء یا وسواس آنها
درگیر شدن در رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست یا چرخاندن چرخ ماشین اسباب بازی
عدم پاسخ دهی به نام خود تا یکسالگی
عدم اشاره به اشیا دور تا ۱۵ ماهگی

علائم اوتیسم در نوزادان

اختلال طیف اوتیسم یک اختلال رشدی است، به این معنی که نشانه‌ها از زمانی که کودک آنطور که انتظار می‌رود رشد نمی‌کند، آشکار می‌شود، برای مثال، گفتار یا یادگیری خزیدن دیرتر از حد انتظار می‌رود.

به این ترتیب، علائم کمی از اوتیسم در نوزادان قابل مشاهده است. با این حال، اگر نوزاد در دو ماهگی، چهار ماهگی، شش ماهگی، نه ماهگی و یک سالگی نتواند به نقاط عطف رشدی که انتظار می‌رود برسد، این می‌تواند یکی از اولین نشانه‌ های اوتیسم یا شرایط رشدی دیگری باشد.

خوب است بدانید: همه نوزادان دقیقاً در یک زمان به نقاط عطف رشد نمی رسند. طبیعی است که تغییراتی در سن رشد وجود داشته باشد. اگر در مورد رشد کودک شک دارید، با پزشک اطفال مشورت کنید.

برخی از علائم اولیه که نشان می دهد کودک زیر یک سال ممکن است به اختلال طیف اوتیسم مبتلا باشد عبارتند از:

تا چهار ماهگی صدا نکردن
تا پنج ماهگی لبخند نزدن
تا شش ماهگی نخندیدن
تا هشت ماهگی هیچ علاقه ای به بازی نشان دهد.
ناراحت شدن از صداهای بلند
علاقه به بازی به تنهایی
عدم برقراری تماس چشمی
تا 12 ماهگی به نام خود پاسخ ندهد.
نگاه نکردن به اشیایی که افراد دیگر در یکسالگی به آنها اشاره کرده اند

نشانه های اوتیسم در کودکان ۱ تا ۲ ساله

عدم توسعه مهارت های زبانی مانند گفتن مامان یا بابا در یک سالگی یا استفاده از جملات ساده در دو سالگی
فقط یک کلمه در یک زمان گفتن
تکرار کلمات بارها و بارها
عدم برقراری تماس چشمی
تقلید نکردن از دیگران
درگیر شدن در رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست و چرخاندن چرخ ها
عدم علاقه به انجام بازی های اجتماعی یا بودن در کنار کودکان دیگر

حدود 30 درصد از کودکان مبتلا به اوتیسم در 18 ماهگی برخی از مهارت های زبانی خود را توسعه داده اند اما سپس آنها را از دست می دهند. برخی از کودکان بین یک تا دو ساله نیز ممکن است مهارتهای بازی که کسب کرده اند را نیز از دست بدهند.

نشانه های اوتیسم در کودکان خردسال

علائم اختلال طیف اوتیسم معمولا در دو یا سه سالگی مشخص می شود. گستره رفتارها و مهارت هایی که در اینجا پوشش داده می شود ممکن است بین دو سالگی تا پنج سالگی آشکار شود.

برخی از علائمی که نشان می دهد کودک دارای اختلال طیف اوتیسم است ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عدم ابراز احساسات یا فقط طیف محدودی از احساسات
مشکل در تفسیر احساسات مختلف در دیگران
عدم وابستگی به والدین
عدم علاقه به انجام بازی های اجتماعی یا همراهی با کودکان دیگر
علاقه به بازی با یک اسباب بازی یا شی خاص
اکولالیا، تکرار کلمات یا عبارات دیگران (اکولالیا بخشی طبیعی از رشد زبان بسیاری از کودکان است و معمولاً در حدود سه سالگی از بین می رود. کودکان مبتلا به اوتیسم با افزایش سن بیشتر در معرض ابتلا به اکولالیا هستند.)
استفاده از زبان و عبارات رسمی، به جای زبان عامیانه همسالان خود
عدم توسعه مهارت های زبانی
مشکل در آموزش دستشویی رفتن
رفتار پرخاشگرانه و خود آزارانه
رفتارهای چالش برانگیز، مانند کوبیدن سر به دیوار
علاقه به نظم و روال خاص

کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در تفسیر افکار و احساسات دیگران مشکل دارند و اغلب توانایی برقراری روابط اجتماعی را ندارند. یک کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است نتواند تفاوت بین بزرگسالی را که در حالی که خوشحال و خندان می‌گوید «بیا اینجا» و بزرگسالی که عصبانی است و می‌گوید «بیا اینجا» را تشخیص دهد.

نشانه های اوتیسم در کودکان بزرگتر و نوجوانان

اگرچه اختلال طیف اوتیسم از سن دو یا سه سالگی قابل تشخیص است، بسیاری از کودکان تا زمانی که بزرگتر شوند تشخیص اوتیسم را دریافت نمی کنند. علائم خفیف‌تر در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم که عملکرد بالاتری دارند، ممکن است تا زمانی که در مدرسه نباشند شناسایی نشوند.

اوتیسم یک وضعیت طیفی است، به این معنی که کودکان تجربیات متفاوتی از زندگی روزمره خواهند داشت. کودکانی که بیش از پنج سال سن دارند و در سنین نوجوانی قرار دارند و علائم خفیفی دارند و در محدوده عملکردی بالاتر طیف اوتیسم قرار دارند، ممکن است:

طیف محدودی از علائق وسواسی را با موضوعات خاص داشته باشند.
درگیر رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دست، چرخاندن چرخها و … باشند.
تماس چشمی برقرار نکنند
در تعاملات اجتماعی مشکل داشته باشند.
احساسات دیگران را درک نکنند.
ترجیح می دهند تنها بازی کنند.
به روال ها و قوانین اهمیت زیادی بدهند.
از تماس فیزیکی مانند در آغوش گرفته شدن دوری می کنند.
الگوهای خواب غیرعادی داشته باشند.
از زبان رسمی به جای زبان عامیانه همسالان خود استفاده کنند.
ترجیحات قوی برای غذاها، لباس ها یا اشیاء خاص داشته باشند.

کودکانی که علائم شدیدتری دارند و در محدوده عملکردی پایین‌تری از طیف اوتیسم قرار دارند ممکن است:

اصلا صحبت نکنند یا گفتار محدودی داشته باشند.
برای زندگی روزمره، مانند حمام کردن و لباس پوشیدن، به کمک نیاز دارند
درگیر رفتارهای تکراری مانند تکان دادن دستها باشند.
بر قوانین و روال اصرار داشته باشند و از تغییر روال به شدت مضطرب شوند.
ترجیحات سفت و سخت برای غذاها، لباس ها یا اشیاء خاص داشته باشند.
رفتار چالش برانگیز از خود نشان دهند، مانند پرخاشگری یا کوبیدن سر به دیوار

مقالات مرتبط :

بهترین کاردرمانی تهران

کاردرمانی در منزل برای کودکان

تمرینات گفتاردرمانی برای اوتیسم

کاردرمانی برای کودک اوتیسم

گفتاردرمانی برای کودک اوتیسم