آپراکسی دوران کودکی (CAS) که به عنوان آپراکسی رشدی گفتار نیز شناخته می شود، یک اختلال گفتاری است که بر توانایی کودک برای برنامه ریزی و هماهنگی حرکات لازم برای گفتار تأثیر می گذارد.
این یک بیماری عصبی است که بر توانایی مغز برای ارسال سیگنال های مناسب به عضلات درگیر در تولید گفتار تأثیر می گذارد.
علائم CAS می تواند در بین کودکان بسیار متفاوت باشد و می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. کودکان مبتلا به CAS اغلب در موارد زیر مشکل دارند:
- تولید صداها و کلمات به طور دقیق و پیوسته
- ترکیب صداها در کلمات و کلمات در جملات
- کنترل زمان و ریتم گفتار
- استفاده از استرس و لحن مناسب در گفتار
- تاخیر در شروع گفتار
- مجموعه مصوت و صامت محدود
- مشکل در تولید کلمات طولانی تر و پیچیده تر
- اشتباهات متناقض در گفتار
- مشکل در تقلید صداها یا کلمات گفتاری
- مشکل در هماهنگی و توالی حرکتی دهان
- ناامیدی یا اجتناب از صحبت کردن
آپراکسی دوران کودکی معمولاً در کودکان 2 تا 7 ساله تشخیص داده می شود. علت دقیق آن هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می شود که به مشکلی در توانایی مغز برای هماهنگ کردن حرکات لازم برای گفتار مربوط می شود.
درمان آپراکسی دوران کودکی معمولاً شامل گفتاردرمانی است که بر بهبود توانایی کودک در برنامه ریزی و اجرای حرکات لازم برای گفتار تمرکز دارد. هرچه تشخیص و مداخله زودتر انجام شود، نتیجه بهتری برای کودک خواهد داشت.
توجه به این نکته ضروری است که همه کودکانی که در گفتار مشکل دارند CAS ندارند. سایر اختلالات گفتاری و زبانی و همچنین اختلالات شنوایی نیز می تواند بر توانایی کودک در برقراری ارتباط موثر تأثیر بگذارد.
تشخیص CAS معمولاً شامل ارزیابی جامع توسط آسیب شناس گفتار-زبان است که توانایی های گفتار و زبان، مهارت های حرکتی دهان و رشد شناختی کودک را ارزیابی می کند. یک متخصص مغز و اعصاب یا سایر متخصصان پزشکی نیز ممکن است در این ارزیابی شرکت کنند تا هر گونه شرایط عصبی زمینه ای را رد کند.
گفتار درمانی برای آپراکسی دوران کودکی معمولاً شامل ترکیبی از تکنیک ها، از جمله گفتاردرمانی حرکتی، که بر بهبود هماهنگی حرکتی دهان و گفتار درمانی سنتی، که بر بهبود تولید صدا، درک زبان، و مهارت‌های ارتباطی تمرکز دارد، می‌باشد.
به طور کلی، با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، بسیاری از کودکان مبتلا به CAS می توانند توانایی های گفتاری و ارتباطی خود را بهبود بخشند و زندگی موفق و رضایت بخشی داشته باشند.
علل آپراکسی دوران کودکی
علت دقیق آپراکسی گفتار در دوران کودکی (CAS) هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می شود که به مشکلی در توانایی مغز برای هماهنگ کردن حرکات لازم برای گفتار مربوط می شود.
برخی از علل احتمالی CAS ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ژنتیک: ممکن است یک جزء ژنتیکی در CAS وجود داشته باشد، زیرا امکان بروز آن در کودکی که سابقه خانوادگی این مشکل وجود داشته بیشتر است.
عوامل عصبی: CAS ممکن است مربوط به یک بیماری عصبی باشد که بر توانایی مغز برای ارسال سیگنال های مناسب به عضلات درگیر در تولید گفتار تأثیر می گذارد.
عوامل رشدی: آپراکسی دوران کودکی ممکن است با تاخیر یا اختلال در رشد نواحی مغز مسئول تولید گفتار مرتبط باشد.
عوامل محیطی: قرار گرفتن در معرض سموم یا سایر عوامل محیطی در دوران بارداری یا اوایل دوران کودکی نیز ممکن است در ایجاد CAS نقش داشته باشد.
توجه به این نکته مهم است که همه موارد CAS دلیل اصلی مشخصی ندارند و تحقیقات بیشتری برای درک کامل عواملی که در توسعه آن نقش دارند مورد نیاز است. یک ارزیابی کامل توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مانند متخصص گفتاردرمانی کودکان یا متخصص مغز و اعصاب، می تواند به شناسایی علت زمینه ای CAS در موارد فردی کمک کند.
علائم آپراکسی دوران کودکی
خطاهای صوتی ناسازگار: کودکان مبتلا به CAS اغلب هر بار که آن را امتحان می کنند، همان صدا را متفاوت تولید می کنند.
مشکل در توالی گفتار: آنها ممکن است برای قرار دادن اصوات و هجاها در نظم مناسب برای تشکیل کلمات تلاش کنند و گفتار آن ها نامنظم و پرتنش به نظر برسد.
صوت محدود: آنها ممکن است فقط بتوانند تعداد کمی صداهای گفتاری تولید کنند که درک گفتار آنها را دشوار می کند.
مشکل در تقلید صداها یا کلمات گفتاری: کودکان مبتلا به CAS ممکن است در کپی کردن یا تکرار صداها یا کلمات گفتاری، حتی پس از چندین بار تلاش، مشکل داشته باشند.
تاخیر در رشد گفتار: آپراکسی دوران کودکی می تواند منجر به تاخیر در رشد گفتار شود، به طوری که برخی از کودکان اولین کلمات خود را تا سن 2 سالگی توسعه نمی دهند.
خطاهای گفتاری ادامه دار: حتی پس از گفتار درمانی، برخی از کودکان مبتلا به CAS ممکن است به خطاهای گفتاری مداوم یا مشکلات با صداها یا کلمات پیچیده تر ادامه دهند.
توجه به این نکته مهم است که همه کودکان مبتلا به CAS همه این علائم را ندارند و علائم می تواند از کودکی به کودک دیگر از نظر شدت متفاوت باشد. یک آسیب شناس گفتار و زبان ( متخصص گفتاردرمانی که بصورت گفتاردرمانی آنلاین یا گفتاردرمانی در منزل) یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی می تواند به تشخیص و ارائه درمان مناسب برای کودکان مبتلا به CAS کمک کند.
درمان آپراکسی دوران کودکی
درمان آپراکسی گفتار در دوران کودکی معمولاً شامل گفتار درمانی با آسیب شناس گفتار-زبان (SLP) است. هدف درمان بهبود توانایی کودک در برنامه ریزی و اجرای حرکات لازم برای گفتار است.
گفتار درمانی برای آپراکسی گفتار در دوران کودکی (CAS) معمولاً با نیازهای فردی هر کودک طراحی می شود و ممکن است ترکیبی از تکنیک ها را شامل شود. در اینجا برخی از رویکردهای رایج مورد استفاده در گفتار درمانی برای CAS آورده شده است:
گفتار درمانی حرکتی: این رویکرد بر بهبود هماهنگی حرکتی دهان و توانایی های توالی دهی کودک از طریق تمریناتی متمرکز است که عضلات خاص مورد استفاده در تولید گفتار را هدف قرار می دهد.
گفتار درمانی حرکتی: این رویکرد بر بهبود هماهنگی حرکتی دهان و توانایی های توالی دهی کودک از طریق تمریناتی متمرکز است که عضلات خاص مورد استفاده در تولید گفتار را هدف قرار می دهد. SLP ممکن است از فعالیت‌هایی مانند دمیدن حباب‌ها، تمرینات لب و زبان و ایجاد حالات اغراق آمیز صورت برای بهبود برنامه‌ریزی و کنترل حرکتی کودک استفاده کند.
PROMPT (Prompts for Restructuring Oral Muscular Phonetic Targets): این یک تکنیک تخصصی است که از نشانه های لمسی برای کمک به کودک برای یادگیری نحوه تولید صحیح صداهای گفتاری استفاده می کند. SLP ممکن است از دستان خود برای هدایت آرام دهان و زبان کودک به سمت موقعیت های صحیح برای تولید صداهای خاص استفاده کند.
تمرین های تولید صدا: این تمرین ها بر بهبود توانایی کودک در تولید صداهای گفتاری فردی به طور صحیح و مداوم تمرکز دارند. متخصصان گفتاردرمانی ممکن است از تکرار، مدل سازی و بازخورد مثبت برای کمک به کودک در یادگیری تولید صداهای خاص استفاده کند.
گفتاردرمانی آپراکسی دوران کودکی
زبان درمانی: علاوه بر کار بر روی تولید گفتار، متخصصان گفتاردرمانی که در مرکز توانبخشی آقای کمال بنی اسدی خدمات گفتاردرمانی را با بالاترین کیفیت و بصورت گفتاردرمانی آنلاین و گفتاردرمانی در منزل ارائه می دهند ، ممکن است با کودک در بهبود درک و استفاده از زبان نیز کار کنند. این ممکن است شامل فعالیت هایی مانند بازی کردن، خواندن کتاب و تمرین مکالمه باشد تا به کودک کمک کند تا یاد بگیرد چگونه از زبان به طور موثر در موقعیت های اجتماعی استفاده کند.
دستگاه‌های AAC (ارتباط تقویت‌کننده و جایگزین): برای کودکان مبتلا به CAS شدید، ممکن است دستگاه‌های AAC مانند تابلوهای تصویر یا دستگاه‌های الکترونیکی برای کمک به برقراری ارتباط مؤثر توصیه شود.
دفعات و مدت گفتار درمانی به شدت CAS کودک و نیازهای فردی او بستگی دارد. والدین و مراقبان نیز ممکن است در جلسات درمانی شرکت کنند تا تکنیک ها و استراتژی هایی را برای حمایت از رشد گفتار فرزندشان در خانه یاد بگیرند.
توجه به این نکته مهم است که گفتار درمانی برای آپراکسی دوران کودکی یک فرآیند طولانی مدت است و پیشرفت می تواند کند باشد. با درمان مداوم و مناسب، بسیاری از کودکان مبتلا به CAS می توانند توانایی های گفتاری و ارتباطی خود را بهبود بخشند و زندگی موفق و رضایت بخشی داشته باشند.
مقالات مرتبط :