درمان بیش فعالی با توجه به شدت این اختلال ، نوع آن و تاثیری که بر زندگی کودک گذاشته است با روشهای متفاوتی انجام می گیرد.
بیش فعالی یا ADHD یک اختلال رفتاری است که معمولاً در دوران کودکی شروع می‌شود و در بعضی از موارد ممکن است تا سنین بالاتر ادامه پیدا کند. علائم این اختلال عموماً شامل سه مجموعه علائم هستند: عدم توانایی در تمرکز و توجه، بیش فعالی و بی‌قراری و ناتوانی در کنترل احساسات
بیش فعالی می‌تواند باعث بروز مشکلاتی شود که شامل اختلالات یادگیری، اختلالات اجتماعی و اختلالات شخصیتی می‌شوند. این اختلال معمولاً در دوران کودکی آغاز می‌شود و ممکن است در دوران بزرگسالی هم ادامه داشته باشد.
علائم بیش فعالی شامل رفتارهای بی قراری، بی تفاوتی، عدم توانایی در کنترل حرکات، عدم تمرکز و افزایش فعالیت بدنی هستند. بیش فعالی ممکن است بر اثر عوامل مختلفی مانند مشکلات تغذیه، نارسایی خواب و نبود تحرک و ورزش، تشدید شود.
درمان بیش فعالی شامل ترکیب درمان های دارویی و روان شناختی است و هدف از درمان بهبود کنترل حرکات، کاهش بی قراری و افزایش توجه و تمرکز است. در بسیاری از موارد، با توجه به تغییرات در روش زندگی و تغذیه، بهبودی در شرایط بیش فعالی نیز مشاهده می‌شود.
درمان بیش فعالی با کاردرمانی و درمانهای روانشناسی توسط درمانگران ما در مرکز توانبخشی آقای کمال بنی اسدی ارائه می شود. درمانگران ما خدمات درمان در منزل و درمان آنلاین را برای کودکانی که دسترسی به کلینیک کاردرمانی را ندارند ارائه می دهند.
علائم اختلال کم توجهی – بیش فعالی چیست؟
اختلال کم توجهی – بیش فعالی یک اختلال رفتاری است که علائم آن شامل عدم توانایی در تمرکز و توجه به کارها و فعالیت ها، بی‌قراری و تحرک بیش از حد، فعالیت بیش از حد و عدم تناسب میزان جنب و جوش با محیط مثلا بی قراری در کلاس درس، بی‌توجهی به جزئیات، عدم توانایی در سازماندهی و برنامه ریزی، ناتوانی در حفظ توجه و تمرکز بر روی یک فعالیت و دیگر علائم مشابه است.
بعضی از علائم بیش فعالی که در اختلال کم توجهی – بیش فعالی دیده می‌شود، شامل:
- بیش فعالی و بی قراری: نمی‌توانند به طور آرام در یک محل بنشینند و به جای آن بیشتر به دنبال فعالیت های جسمی هستند.
- عدم توانایی در سازماندهی و برنامه ریزی: مشکلاتی در برنامه ریزی و انجام فعالیت های ضروری در زمان مناسب خود دارند و در طراحی برنامه های روزانه دچار مشکل هستند.
- عدم توانایی در تمرکز و حفظ توجه: نمی‌توانند برای مدت طولانی در یک فعالیت تمرکز کنند و اغلب توجهشان به دیگر مسائل منحرف می‌شود.
- بی تفاوتی: به نظر می‌رسد که به طور طبیعی نمی توانند در فعالیت‌ها شرکت کنند.
- ناتوانی در کنترل احساسات: نمی‌توانند احساسات خود را کنترل کنند و به طور غیر منتظره احساسات ناخوشایندی مانند خشم، ناامیدی و اضطراب را تجربه می‌کنند.
این اختلال معمولاً در دوران کودکی شروع می‌شود و اگر تشخیص و درمان صحیح و به موقع برای آن ها انجام شود می توانند بر علائم و چالش های پیش رو غلبه کرده و بتوانند مانند سایر کودک به تحصیل و فعالیت های کاری بپردازند.
علت اختلال کم توجهی – بیش فعالی چیست؟
(ADHD) اختلالی است که برای بسیاری از افراد در زندگی روزمره شان مشکلاتی را ایجاد می کند. علل این اختلال رفتاری هنوز به صورت کامل مشخص نیست، اما برخی از عواملی که احتمالا در بروز این اختلال نقش دارند عبارتند از:
عوامل ژنتیکی: تحقیقات نشان می‌دهد که ارثی بودن بیش فعالی و کمبود توجه به احتمال بروز آن کمک می‌کند. برخی ژن ها ممکن است نقش مهمی در بروز این اختلال داشته باشند.
عوامل محیطی: برخی از عوامل محیطی مانند مواد شیمیایی، آلودگی هوا، تغذیه نامناسب، عدم تعادل خواب و فشارهای روانی ممکن است در بروز بیش فعالی و کمبود توجه نقش داشته باشند.
مشکلات در ناقل های عصبی: انتقال دهنده های عصبی عمدتا مواد شیمیایی هستند که نقش مهمی در کنترل فعالیت های مغزی دارند. نقص در این مواد شیمیایی مانند دوپامین، نوراپی‌نفرین و سروتونین ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشد.
ضعف نواحی مغزی: مطالعاتی نشان داده‌اند که برخی نواحی مغزی، به ویژه قشر پیشانی ممکن است در بروز این اختلال دخیل باشند.
بیماری‌های مرتبط با مغز: برخی از بیماری‌های مرتبط با مغز مانند ترومای مغزی، سکته مغزی و عفونت‌های مغزی نیز ممکن است در بروز بیش فعالی و کمبود توجه نقش داشته باشند.
عوارض بیش فعالی چیست؟
در بیشتر موارد، کودکان با ADHD نمی‌توانند به طور معمولی در کلاس درس توجه کنند و اغلب از انجام وظایف و فعالیت هایی که نیاز به تمرکز دارند، فرار می کنند. آنها معمولاً بیش از حد بی قرار هستند و به سختی در فعالیت هایی که نیاز به آرامش دارند شرکت می‌کنند. آنها ممکن است اغلب حرکات نامناسبی داشته باشند، مانند راه رفتن در کلاس درس ، یا پایان دادن به یک فعالیت پیش از آنکه به طور کامل به پایان برسد.
بیش فعالی معمولاً تأثیراتی روی کارایی تحصیلی و اجتماعی کودکان دارد و ممکن است باعث شود کودکان با دوستان و همکلاسی‌هایشان دچار مشکل شوند و در درازمدت با مشکلات ارتباطی روبرو شوند. با این حال، درمان مناسب و به موقع می تواند به کودکان با ADHD کمک کند تا بهتر بتوانند با چالش‌های روزمره خود مقابله کنند.
انواع (ADHD) عبارتند از:
نوع بیش فعال-تهاجمی: در این نوع، افراد دارای علائم بیش فعالی هستند و همچنین تمایل به رفتار تهاجمی دارند. آنها ممکن است به شدت حرف بزنند، اشیا را پرت کنند و بدون در نظر گرفتن خطر و احتیاط، رفتار کنند. این نوع بیش فعالی به طور خاص در پسران دیده می‌شود.
نوع کم توجه: در این نوع، کمبود توجه اصلی علامت است، با این حال افراد همچنین ممکن است علائم بیش فعالی داشته باشند. آنها معمولاً خیلی حرف نمی‌زنند، احساسات خود را نشان نمی‌دهند و به دیگران کمتر توجه می‌کنند. این نوع بیشتر در دختران دیده می‌شود.
نوع بیش فعالی-کم توجهی: در این نوع، هر دو علامت بیش فعالی و کمبود توجه وجود دارند. این نوع بیش فعالی بیشترین شیوع دارد و معمولاً در هر دو جنسیت دیده می‌شود.
در هر یک از این نوع بیش فعالی، علائم ممکن است با گذشت زمان تغییر کنند و می‌تواند با روشهای درمانی مناسب همچون کاردرمانی بهبود پیدا کند.
درمان بیش فعالی
درمان بیش فعالی و کمبود توجه شامل مجموعه‌ای از روش های مختلف است که بهترین روش درمانی باید براساس نیازها و علائم خاص هر فرد متفاوت باشد. در بسیاری از موارد، درمان این اختلال شامل مصرف داروهایی مانند استیمولانت‌ها (مثل متیل فنیدات) است که کمک می‌کنند علائم ADHD را کاهش دهند.
همچنین، روشهای روانشناختی و رفتاری نیز برای کاهش علائم و درمان این اختلال مفید هستند. به عنوان مثال، رویکرد رفتاری شامل آموزش مهارت‌های رفتاری، شناخت عوامل تحریک کننده و بهبود مهارت‌های ارتباطی است. در رویکرد خانواده، والدین می‌توانند با یادگیری نحوه مدیریت رفتار کودک خود، در کنترل علائم ADHD کمک کنند.
همچنین روش های شناختی نیز به کودکان با ADHD کمک می‌کنند تا مهارت‌هایی مانند تمرکز و توجه بهبود یابند. برای افرادی که به دلیل ADHD با مشکلات اضافی مانند اضطراب و افسردگی مواجه هستند، رویکرد روان درمانی نیز می‌تواند مفید باشد.
کاردرمانی برای درمان بیش فعالی
کاردرمانی برای ADHD می‌تواند شامل چندین رویکرد مختلف باشد، شامل:
رفتار درمانی: در این رویکرد، کودکان با ADHD به کمک روشهای رفتاری تحت نظارت قرار می‌گیرند و مهارت‌های جدیدی مثل تمرکز و کنترل خشم آموزش داده می‌شود.
خانواده درمانی: این رویکرد به والدین کمک می‌کند تا با کودکان خود بهتر برخورد کنند و مهارت های جدیدی برای حمایت از کودکان خود در تلاش برای بهبود علائم ADHD به آنها آموزش دهند.
رویکرد شناختی: در این رویکرد، به کودکان با ADHD کمک می‌شود تا برای کنترل احساسات و افکار خود از روشهای شناختی استفاده کنند. این رویکرد معمولاً شامل تمرینات تمرکز و توجه به تفاوت‌های احساسی است.
رویکرد روان درمانی: در برخی موارد، رویکرد روان درمانی مانند درمان روانشناسی و درمان بازی درمانی ممکن است به کودکان با ADHD کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی بهبود یابند.
لازم به ذکر است که روش درمانی برای هر فرد با ADHD ممکن است متفاوت باشد و نیازمند مشاوره و پزشکی متخصص می‌باشد.
کاردرمانی آنلاین
کاردرمانی آنلاین و از راه دور توسط متخصصان ما برای کودکانی که به کلینیک کاردرمانی و درمان های توانبخشی باکیفیت دسترسی ندارند ارائه می شود.
متخصصان ما کاردرمانی آنلاین برای بیش فعالی را با استفاده از همان روشهایی که در کلینیک کاردرمانی مورد استفاده قرار می گیرد ، ارائه می دهند.
کاردرمانی در منزل
درمان در منزل بصورت کاردرمانی در منزل بدون نیاز به خروج از منزل و صرف وقت و هزینه است و می تواند همان کیفیت خدمات در کلینیک کاردرمانی را برای فرزند شما داشته باشد.
مقالات مرتبط :