درمان فلج ارب
فلج ارب عارضه ای است که زمانی رخ می دهد که اعصابی که حرکت و حس بازو را کنترل می کنند در هنگام زایمان آسیب ببینند. درمان فلج ارب به شدت آسیب و سن کودک بستگی دارد.
فلج ارب بر اعصاب شانه و بازو تأثیر می گذارد و در نتیجه باعث ضعف یا فلج در ناحیه آسیب دیده می شود.
روشهای درمان فلج ارب
مشاهده : در موارد خفیف فلج ارب، مشاهده و انجام تمرینات سبک ممکن است برای بهبود وضعیت کافی باشد.
فیزیوتراپی: فیزیوتراپی معمولاً اولین خط درمان فلج ارب است. این شامل تمرینات و حرکاتی است که به تقویت عضلات و بهبود دامنه حرکتی در بازوی آسیب دیده کمک می کند.
کاردرمانی: کاردرمانی اغلب برای کمک به کودکان مبتلا به فلج ارب استفاده می‌شود تا یاد بگیرند که چگونه وظایف روزانه خود را انجام دهند، مانند لباس پوشیدن و تغذیه خود، با استفاده از وسایل یا تکنیک های سازگار.
جراحی: در برخی موارد، ممکن است جراحی برای ترمیم یا جایگزینی اعصاب آسیب دیده لازم باشد. این ممکن است در مواردی انجام شود که آسیب شدید است و عملکرد قابل توجهی در بازوی آسیب دیده از دست می رود.
انتقال عصبی: انتقال عصبی شامل برداشتن یک عصب فعال از قسمت دیگری از بدن و استفاده از آن برای جایگزینی عصب آسیب دیده است. این یک تکنیک نسبتا جدید است و ممکن است برای برخی از کودکانی که آسیب عصبی شدید دارند، گزینه ای باشد.
بریسینگ: بریس می تواند به نگه داشتن بازوی آسیب دیده در وضعیت راحت و جلوگیری از آسیب بیشتر کمک کند. این ممکن است شامل استفاده از بریس یا آتل باشد.
توجه به این نکته مهم است که بهترین درمان برای فلج ارب به هر مورد بستگی دارد و درمان باید متناسب با نیازهای خاص کودک باشد. تیمی از متخصصان مراقبت های بهداشتی، از جمله متخصص اطفال، جراح ارتوپد، فیزیوتراپ، و کاردرمانگر، باید با هم کار کنند تا بهترین رویکرد را برای هر کودک تعیین کنند.
در اینجا برخی از جزئیات بیشتر در مورد درمان فلج ارب آورده شده است:
پیوند عصبی: در مواردی که آسیب عصبی شدید باشد، ممکن است پیوند عصبی لازم باشد. این شامل برداشتن عصب از قسمت دیگری از بدن و پیوند آن به ناحیه آسیب دیده است.
تزریق بوتاکس: تزریق بوتاکس می تواند به کاهش اسپاسم عضلانی و بهبود دامنه حرکتی بازوی آسیب دیده کمک کند. این معمولاً همراه با فیزیوتراپی استفاده می شود.
تحریک الکتریکی: از تحریک الکتریکی می توان برای کمک به بهبود قدرت و کنترل عضلانی در بازوی آسیب دیده استفاده کرد.
جراحی برای انقباض: در برخی موارد، عضلات بازوی آسیب دیده ممکن است کوتاه شده و باعث انقباض شوند. ممکن است برای آزاد کردن انقباض و بهبود دامنه حرکتی، جراحی لازم باشد.
فیزیوتراپی فلج ارب
فیزیوتراپی یکی از اجزای مهم درمان فلج ارب است. یک فیزیوتراپیست با بیمار کار خواهد کرد تا یک برنامه درمانی سفارشی را بر اساس نیازها و اهداف خاص خود ایجاد کند. اهداف فیزیوتراپی برای فلج ارب ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بهبود دامنه حرکتی: تمرینات دامنه حرکتی می تواند به بهبود انعطاف پذیری و تحرک در بازوی آسیب دیده کمک کند.
تمرینات تقویتی: تمرینات تقویتی می تواند به بهبود قدرت عضلانی در بازو و شانه آسیب دیده کمک کند.
تمرینات کششی: تمرینات کششی می تواند به جلوگیری از انقباض و بهبود انعطاف پذیری در بازوی آسیب دیده کمک کند.
آموزش مجدد عصبی عضلانی: این شامل آموزش اعصاب و ماهیچه ها برای کار درست با هم، بهبود کنترل و هماهنگی عضلات است.
آموزش فعالیت های زندگی روزانه (ADL): آموزش ADL شامل تمرین کارهای روزمره مانند لباس پوشیدن و آراستگی با استفاده از بازوی آسیب دیده است.
آتل زدن: ممکن است از آتل برای حمایت از بازوی آسیب دیده و ارتقای موقعیت و حرکت مناسب استفاده شود.
آموزش والدین: ممکن است به والدین کودکان مبتلا به فلج ارب آموزش داده شود که چگونه تمرینات و فعالیت‌هایی را در خانه انجام دهند تا به پیشرفت فیزیوتراپی ادامه دهند.
توجه به این نکته مهم است که فیزیوتراپی برای فلج ارب باید هر چه زودتر شروع شود تا پتانسیل بهبود به حداکثر برسد. فیزیوتراپی معمولاً یک فرآیند طولانی مدت است و پیشرفت می تواند کند باشد، اما با تلاش مداوم، می تواند به بهبود قابل توجهی در دامنه حرکت، قدرت و عملکرد بازوی آسیب دیده منجر شود.
کاردرمانی برای فلج ارب
کاردرمانی یکی دیگر از اجزای مهم درمان فلج ارب است. یک کاردرمانگر با بیمار کار خواهد کرد تا یک برنامه درمانی سفارشی را بر اساس نیازها و اهداف خاص خود ایجاد کند. اهداف کاردرمانی برای فلج ارب ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بهبود مهارت های حرکتی ظریف: مهارت های حرکتی ظریف ماهیچه های کوچک دست و مچ را درگیر می کند و کاردرمانی می تواند از طریق تمرینات و فعالیت ها به بهبود این مهارت ها کمک کند.
آموزش ADL: آموزش ADL شامل تمرین کارهای روزمره، مانند لباس پوشیدن و آراستن، با استفاده از بازوی آسیب دیده است.
محرک های حسی: تحریک حسی می تواند به بهبود آگاهی و ادراک حسی در بازوی آسیب دیده کمک کند.
تجهیزات تطبیقی: تجهیزات تطبیقی، مانند ظروف با دستگیره های مخصوص یا وسایل کمکی برای نوشتن، می توانند به سهولت کارهای روزمره برای بیماران مبتلا به فلج ارب کمک کنند.
آموزش والدین: ممکن است به والدین کودکان مبتلا به فلج ارب آموزش داده شود که چگونه تمرینات و فعالیت ها را در خانه انجام دهند تا به پیشرفت های حاصل در کاردرمانی ادامه دهند.
درمان مبتنی بر مدرسه: کاردرمانی مبتنی بر مدرسه می تواند به کودکان مبتلا به فلج ارب کمک کند تا از نظر تحصیلی و اجتماعی با بهبود توانایی آنها برای مشارکت در فعالیت های مدرسه، موفق شوند.
کاردرمانی معمولاً یک فرآیند طولانی مدت است و پیشرفت می‌تواند کند باشد، اما با تلاش مداوم، می‌تواند به بهبود قابل توجهی در مهارت‌های حرکتی ظریف، توانایی‌های عملکردی و کیفیت کلی زندگی بیماران مبتلا به فلج ارب منجر شود.
سایر رویکردهای کاردرمانی فلج ارب
حرکت درمانی ناشی از محدودیت (CIMT): CIMT یک نوع تخصصی از کاردرمانی است که شامل مهار بازوی سالم برای تشویق به استفاده از بازوی آسیب دیده است. این می تواند به بهبود عملکرد حرکتی در بازوی آسیب دیده کمک کند و استفاده عملکردی کلی را بهبود بخشد.
آتل بندی دست: آتل زدن دست می تواند به ارتقای موقعیت و حرکت مناسب دست و مچ کمک کند و ممکن است برای جلوگیری از انقباضات استفاده شود.
آینه درمانی: آینه درمانی شامل استفاده از آینه برای ایجاد توهم حرکت در بازوی آسیب دیده است که می تواند به بهبود عملکرد حرکتی و کاهش درد کمک کند.
درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT می تواند برای کمک به بیماران برای مقابله با اثرات عاطفی و روانی فلج ارب، مانند اضطراب یا افسردگی، استفاده شود.
توجه به این نکته مهم است که بهترین برنامه درمانی برای فلج ارب به هر مورد و شدت بیماری بستگی دارد. کاردرمانی معمولاً یک فرآیند طولانی مدت است و پیشرفت می تواند کند باشد، اما با تلاش مداوم، می تواند به بهبود قابل توجهی در توانایی های عملکردی و کیفیت کلی زندگی بیماران مبتلا به فلج ارب منجر شود.
مقالات مرتبط :