آپراکسی کلامی که به نام آپراکسی گفتار نیز شناخته می شود، یک اختلال گفتاری حرکتی است که بر توانایی فرد برای برنامه ریزی و اجرای حرکات لازم برای گفتار تأثیر می گذارد. این به ضعف یا فلج عضلانی مربوط نمی شود، بلکه به مشکل در هماهنگی حرکات دقیق لب ها، زبان و فک مربوط می شود که برای گفتار واضح لازم است.

افراد مبتلا به آپراکسی کلامی ممکن است با زمان، ریتم و ترتیب صداهای گفتار مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است در لحن و الگوهای صحبت کردن مشکل داشته باشند و ممکن است هنگام صحبت کردن، مضطرب یا مردد به نظر برسند. این مشکلات می تواند برقراری ارتباط موثر با دیگران را برای آنها سخت کند.

علل دقیق آپراکسی کلامی به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می‌شود که با آسیب یا اختلال در نواحی مغز که مسئول برنامه‌ ریزی و هماهنگی حرکتی هستند، مرتبط باشد. این می تواند در کودکان به عنوان یک اختلال رشدی یا در نتیجه سکته مغزی یا سایر بیماری های عصبی در بزرگسالان رخ دهد.

درمان آپراکسی کلامی معمولاً شامل کار با آسیب شناس گفتار و زبان (متخصص گفتاردرمانی) برای بهبود مهارت های تولید گفتار و توسعه استراتژی های جبرانی برای برقراری ارتباط موثر است. درمان ممکن است شامل تمریناتی برای بهبود هماهنگی و توالی عضلانی و همچنین تمرین با وظایف ارتباطی عملکردی باشد.

تشخیص آپراکسی کلامی می تواند چالش برانگیز باشد زیرا علائم آن می تواند مشابه علائم سایر اختلالات گفتاری و زبانی مانند دیزآرتری و اختلال واجی باشد. با این حال، یک آسیب شناس گفتار-زبان که در اختلالات گفتار حرکتی تخصص دارد، می تواند یک ارزیابی جامع برای تشخیص آپراکسی کلامی انجام دهد.

نشانه های رایج آپراکسی کلامی

• خطاهای متناقض در تولید گفتار، به این معنی که فرد ممکن است یک بار صدا را به درستی تولید کند اما دوباره در تولید آن مشکل داشته باشد.
• مشکل در کلمات یا عبارات طولانی تر یا پیچیده تر.
• مشکل در تقلید صداهای گفتار یا تکرار دقیق کلمات و جملات.
• صحبت کردن آهسته و پر تلاش، با مکث و تردید مکرر.
• مشکلات در لحن، الگوهای حرف زدن و ریتم گفتار.
• مشکل در برنامه ریزی گفتار و سازماندهی افکار در جملات منسجم.

توجه به این نکته مهم است که این علائم می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد و ممکن است به شدت اختلال نیز بستگی داشته باشد.

با درمان و حمایت مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری می توانند تولید گفتار و توانایی های ارتباطی خود را بهبود بخشند. مداخله زودهنگام به ویژه برای کودکان مبتلا به آپراکسی کلامی مهم است، زیرا می تواند به آنها کمک کند مهارت های گفتاری و زبانی اساسی را توسعه دهند و شانس موفقیت آنها را در مدرسه و محیط های اجتماعی افزایش دهند.

آپراکسی کلامی در کودکان

آپراکسی کلامی می تواند کودکان را تحت تاثیر قرار دهد و اغلب به آن آپراکسی گفتاری کودکی (CAS) گفته می شود. این یک اختلال نسبتاً نادر است که از هر 1000 کودک 1 تا 2 کودک را مبتلا می کند.

کودکان مبتلا به CAS ممکن است در تولید صحیح صداهای گفتاری یا توالی آنها به ترتیب مناسب مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است در کنترل ماهیچه های درگیر در تولید گفتار مشکل داشته باشند و در نتیجه گفتاری مخدوش، نامشخص یا مردد به نظر می رسد. شدت این اختلال می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد، به طوری که برخی از کودکان تنها مشکلات خفیفی را تجربه می کنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است برای برقراری ارتباط موثر دچار مشکل شوند.

علت دقیق آپراکسی کلامی در کودکان مشخص نیست، اما تصور می‌شود که به مشکلی در نحوه برنامه‌ ریزی و اجرای حرکات مورد نیاز برای گفتار توسط مغز مربوط می‌شود. در برخی موارد، CAS ممکن است با یک اختلال ژنتیکی یا عصبی، مانند سندرم داون، سندرم X شکننده یا فلج مغزی همراه باشد.

تشخیص CAS معمولاً شامل ارزیابی جامع توسط یک آسیب شناس گفتار-زبان است که توانایی های گفتاری و زبانی کودک و همچنین مهارت های حرکتی دهانی و سایر عواملی که ممکن است در مشکلات گفتاری کودک نقش داشته باشد را ارزیابی می کند.

درمان آپراکسی کلامی در کودکان معمولاً شامل گفتار درمانی است که ممکن است شامل تمرین‌ هایی برای بهبود کنترل و هماهنگی عضلات، تمرین با صداها و هجاهای گفتار، و آموزش نحوه استفاده از حرکات و سایر راهبردهای ارتباط غیرکلامی برای تکمیل گفتار باشد. مداخله زودهنگام برای کودکان مبتلا به CAS بسیار مهم است، زیرا می تواند به بهبود توانایی های گفتاری و زبانی و همچنین نتایج اجتماعی و تحصیلی آنها کمک کند.

علائم آپراکسی کلامی در کودکان

علائم آپراکسی کلامی یا آپراکسی گفتاری دوران کودکی (CAS) در کودکان بسته به شدت بیماری می تواند متفاوت باشد. با این حال، برخی از علائم رایج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

مشکل در تولید صدای گفتار: کودکان مبتلا به CAS ممکن است در بیان صحیح صداها مشکل داشته باشند و ممکن است صداها را جایگزین یا حذف کنند. آنها همچنین ممکن است با کلمات یا عبارات طولانی تر یا پیچیده تر مشکل داشته باشند.

خطاهای متناقض در گفتار: کودکان مبتلا به CAS ممکن است یک بار صداها را به درستی تولید کنند، اما پس از آن دوباره در تولید آنها، حتی در همان کلمه، مشکل داشته باشند.

گفتار آهسته: کودکان مبتلا به CAS ممکن است آهسته صحبت کنند، با مکث و تردید مکرر، زیرا برای برنامه ریزی و اجرای حرکات لازم برای گفتار تلاش می کنند.

مشکل در تقلید صداهای گفتاری: کودکان مبتلا به CAS ممکن است در تقلید صداهای گفتار یا تکرار دقیق کلمات و جملات مشکل داشته باشند.

واژگان محدود: کودکان مبتلا به CAS ممکن است دایره واژگان محدودی داشته باشند، زیرا برای تولید و برقراری ارتباط موثر کلمات تلاش می کنند.

مشکل در لحن : کودکان مبتلا به CAS ممکن است با لحن و الگوهای خاص گفتار مشکل داشته باشند، که انتقال موثر معنا را برای آنها دشوار می کند.

مشکلات خواندن و نوشتن: کودکان مبتلا به CAS ممکن است در خواندن و نوشتن نیز مشکل داشته باشند، زیرا آنها برای پردازش و تولید زبان به طور موثر تلاش می کنند.

علل آپراکسی کلامی در کودکان

علت دقیق آپراکسی کلامی یا آپراکسی گفتاری دوران کودکی (CAS) به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، تصور می‌شود که به مشکلی در نحوه برنامه‌ریزی و اجرای حرکات لازم برای گفتار مغز مربوط می‌شود.

در برخی موارد، CAS ممکن است با یک اختلال ژنتیکی یا عصبی مرتبط باشد، مانند:

ناهنجاری های کروموزومی: کودکان با ناهنجاری های کروموزومی خاص، مانند سندرم داون، ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به CAS باشند.

شرایط عصبی: CAS ممکن است با سایر بیماری های عصبی مانند فلج مغزی یا صرع همراه باشد.

جهش های ژنتیکی: برخی جهش های ژنتیکی با CAS مرتبط هستند، اگرچه این موارد نادر هستند.

آسیب مغزی: آسیب تروماتیک مغزی، سکته مغزی یا سایر انواع آسیب مغزی نیز می تواند منجر به CAS در کودکان شود.

در حالی که این عوامل ممکن است خطر ابتلا به CAS را در کودک افزایش دهد، توجه به این نکته مهم است که بسیاری از کودکان مبتلا به این بیماری دلیل قابل شناسایی ندارند.

درمان آپراکسی کلامی در کودکان

درمان آپراکسی کلامی یا آپراکسی گفتار در دوران کودکی (CAS) در کودکان معمولاً شامل گفتار درمانی است که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

گفتاردرمانی: گفتار درمانی برای کودکان مبتلا به CAS باید متناسب با نیازها و توانایی های خاص آنها باشد. یک آسیب شناس گفتار-زبان با کودک کار می کند تا یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کند که بر نقاط قوت و ضعف فردی او متمرکز باشد. این روش درمانی به کودکان کمک می کند تا یاد بگیرند که صداها و هجاهای فردی را به درستی تولید کنند. درمانگر با کودک کار می کند تا صداها و هجاهای خاص را با استفاده از تکنیک های مختلف مانند تکرار، مدل سازی و کمک های بصری تمرین کند.

زبان درمانی: کودکان مبتلا به CAS ممکن است از زبان درمانی نیز بهره مند شوند که بر توسعه واژگان، دستور زبان و ساختار جمله تمرکز دارد.

ارتباط تقویتی و جایگزین (AAC): در برخی موارد، کودکان مبتلا به CAS شدید ممکن است از استفاده از دستگاه های AAC مانند دستگاه های تولید کننده گفتار یا تخته های ارتباطی برای تکمیل یا جایگزینی گفتار خود بهره مند شوند.

اهداف درمان آپراکسی کلامی در کودکان بهبود درک گفتار کودک، افزایش توانایی آنها در برقراری ارتباط موثر و ارتقای رشد کلی زبان است. درمان معمولاً شامل جلسات درمانی منظم و همچنین تمرین و تقویت مهارت‌ها در خانه و سایر محیط‌ها است. 

مداخله زودهنگام برای کودکان مبتلا به CAS حیاتی است، زیرا می تواند به بهبود توانایی های گفتاری و زبانی و کیفیت کلی زندگی آنها کمک کند.

 

 

مقالات مرتبط :

آفازی در کودکان

دیر حرف زدن کودک ۳ ساله

اختلال بلع در کودکان

دیر حرف زدن کودکان

دیر حرف زدن پسر بچه ها

گفتاردرمانی در منزل

اهداف گفتاردرمانی کودکان

بهترین گفتاردرمانی تهران

گفتاردرمانی در میرداماد

گفتاردرمانی آنلاین