اختلال بلع در نوزادان نارس ، همچنین به عنوان دیسفاژی شناخته می شود، یک مشکل رایج در نوزادان نارس است.
نوزادان نارس ممکن است در هماهنگی تنفس و بلع مشکل داشته باشند که می تواند منجر به مشکلاتی در تغذیه و رشد شود.
برخی از علائم رایج اختلالات بلع در نوزادان نارس عبارتند از:
- تغذیه آهسته یا ناکارآمد
- خفگی یا نفخ در حین تغذیه
- سرفه یا تف کردن در حین یا بعد از تغذیه
- مشکل در تنفس یا آبی شدن در حین تغذیه
- امتناع از خوردن شیر
- خستگی در هنگام تغذیه
- آب دهان بیش از حد
- عفونت های مزمن تنفسی
- افزایش وزن ضعیف
در صورت عدم درمان، اختلالات بلع می تواند منجر به مشکلات سلامتی جدی، از جمله سوء تغذیه، کم آبی بدن، و آسپیراسیون (استنشاق غذا یا مایعات به ریه) شود.
اختلال بلع در نوزادان نارس می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از جمله عضلات و اعصاب توسعه نیافته در دهان و گلو، مشکلات تنفسی، و عوارض پزشکی مرتبط با نارس بودن، مانند ریفلاکس یا اختلالات عصبی.
شناسایی و درمان زودهنگام اختلالات بلع در نوزادان نارس برای اطمینان از تغذیه و رشد مناسب حیاتی است. اگر مشکوک هستید که نوزاد نارس شما اختلال بلع دارد، فوراً با پزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند شما را به متخصصی ارجاع دهند که بتواند توانایی های تغذیه کودک شما را ارزیابی کرده و درمان مناسب را ارائه دهد. در برخی موارد، ارزیابی تغذیه ممکن است قبل از ترک بیمارستان انجام شود تا اطمینان حاصل شود که کودک می تواند به طور ایمن و موثر در خانه تغذیه کند.
برای رسیدگی به اختلال بلع در نوزادان نارس، تیمی از متخصصان مراقبت های بهداشتی، از جمله متخصصان نوزادان، آسیب شناسان گفتار زبان، و متخصصان کاردرمانی، ممکن است با هم همکاری کنند تا توانایی های تغذیه نوزاد را ارزیابی کرده و یک برنامه درمانی را تهیه کنند. این ممکن است شامل تکنیک های تغذیه تخصصی باشد، مانند تنظیم موقعیت و جریان نوک پستان یا استفاده از لوله تغذیه برای تکمیل تغذیه. با گذشت زمان، اکثر نوزادان نارس مبتلا به اختلالات بلع با بهبود مهارت های رشدی آنها بهبود می یابند.
علل اختلالات بلع در نوزادان نارس
دیسفاژی در نوزادان نارس می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از علل شایع عبارتند از:
عضلات و اعصاب توسعه نیافته: نوزادان نارس ممکن است ماهیچه ها و اعصاب در دهان، گلو و دستگاه گوارش توسعه نیافته داشته باشند که می تواند هماهنگی رفلکس مکیدن-بلع-نفس کشیدن را در طول تغذیه دشوار کند.
مشکلات تنفسی: نوزادان نارس در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به مشکلات تنفسی مانند دیسپلازی برونش ریوی هستند که می تواند بر توانایی آنها در تغذیه و بلع تأثیر بگذارد.
رفلاکس معده: رفلاکس در نوزادان نارس شایع است و می تواند باعث ناراحتی و مشکل در بلع شود.
اختلالات عصبی: برخی از نوزادان نارس ممکن است دارای اختلالات عصبی مانند فلج مغزی یا تاخیر در رشد باشند که بر توانایی آنها در بلع تأثیر می گذارد.
ناهنجاری های ساختاری: ناهنجاری های ساختاری در دهان، گلو یا دستگاه گوارش، مانند شکاف لب یا کام، می‌تواند بر توانایی کودک در بلع تأثیر بگذارد.
داروها: برخی داروها، مانند داروهایی که برای درمان مشکلات تنفسی استفاده می شوند، می توانند بر توانایی نوزاد نارس در تغذیه و بلع تأثیر بگذارند.
شناسایی علت اصلی دیسفاژی در نوزادان نارس برای ایجاد یک برنامه درمانی موثر مهم است. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا یک متخصص تغذیه و بلع کودکان می تواند به ارزیابی توانایی های تغذیه کودک کمک کرده و درمان مناسب را توصیه کند. مداخله زودهنگام می تواند به جلوگیری از عوارض کمک کند و باعث تغذیه سالم و رشد برای شما شود
علائم اختلال بلع در نوزادان نارس
علائم اختلال بلع یا دیسفاژی در نوزادان نارس می تواند بسته به شدت بیماری متفاوت باشد. برخی از علائم رایج عبارتند از:
- مشکل در شروع الگوی مکیدن-بلع-نفس کشیدن در طول تغذیه
- سرفه کردن یا خفگی در حین تغذیه
- نق زدن یا استفراغ در حین یا بعد از تغذیه
- ترشح بیش از حد آب دهان یا ریفلاکس
- ضعف هماهنگی مکیدن یا مکیدن و بلعیدن
- خارج شدن غذا یا مایع از بینی
- مقاومت در برابر تغذیه یا نشان دادن علائم گرسنگی اما ناتوانی در غذا خوردن
- خستگی در هنگام تغذیه
- رشد ضعیف جسمی
توجه به این نکته ضروری است که برخی از نوزادان نارس ممکن است دیسفاژی خفیفی داشته باشند که با رشد کودک خود به خود برطرف می شود، در حالی که برخی دیگر ممکن است به تکنیک های تغذیه تخصصی یا مداخله آسیب شناس گفتار زبان یا کاردرمانگر نیاز داشته باشند.
اگر مشکوک هستید که نوزاد نارس شما ممکن است اختلال بلع داشته باشد، مهم است که با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود یا یک متخصص تغذیه و بلع کودکان صحبت کنید. مداخله زودهنگام می تواند به جلوگیری از عوارض کمک کند و تغذیه سالم و رشد کودک شما را تقویت کند.
گفتار درمانی برای اختلال بلع در نوزادان نارس
گفتار درمانی می تواند درمان موثری برای اختلالات بلع یا دیسفاژی در نوزادان نارس باشد. آسیب شناسان گفتار زبان (SLPs) که در تغذیه و بلع کودکان متخصص هستند، می توانند با نوزادان نارس برای بهبود توانایی های تغذیه و ارتقای رشد سالم کار کنند.
متخصصان ما در مرکز توانبخشی آقای کمال بنی اسدی گفتاردرمانی برای بلع در نوزادان را بصورت گفتاردرمانی آنلاین و گفتاردرمانی در منزل علاوه بر ارائه خدمات در کلینیک گفتاردرمانی ارائه می دهند.
اهداف گفتار درمانی برای دیسفاژی در نوزادان نارس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
بهبود مهارت های حرکتی دهان: SLP ها می توانند به نوزادان نارس کمک کنند تا عضلات و اعصاب مورد نیاز برای مکیدن، بلع و تنفس موثر در طول تغذیه را توسعه دهند.
تقویت مهارت های تغذیه: متخصصان گفتاردرمانی می توانند با نوزادان نارس برای ایجاد استراتژی هایی برای تغذیه موثرتر، مانند تنظیم موقعیت و جریان نوک پستان یا بطری، کار کنند.
کاهش خطر آسپیراسیون: SLP ها می توانند به نوزادان نارس کمک کنند تا یاد بگیرند که چگونه از راه هوایی خود در حین تغذیه محافظت کنند تا خطر آسپیراسیون یا استنشاق غذا یا مایعات به ریه ها را کاهش دهند.
افزایش تنوع غذاها و بافت ها: متخصصان گفتاردرمانی می توانند به نوزادان نارس کمک کنند تا با رشد مهارت های تغذیه ای خود، به تدریج به سمت غذاها و بافت های پیچیده تر حرکت کنند.
متخصصان گفتاردرمانی ممکن است از تکنیک های مختلفی برای بهبود تغذیه و بلع در نوزادان نارس استفاده کنند، از جمله تمرینات حرکتی دهانی، تحریک حسی و استراتژی های رفتاری. آنها همچنین ممکن است از نزدیک با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و یک متخصص تغذیه برای ایجاد یک برنامه درمانی جامع که نیازهای خاص کودک را برآورده می کند، همکاری کنند.
به طور کلی، گفتار درمانی می تواند ابزار ارزشمندی برای بهبود توانایی های تغذیه و بلع در نوزادان نارس مبتلا به دیسفاژی باشد. مداخله زودهنگام می تواند به پیشگیری از عوارض و ارتقای رشد سالم برای این نوزادان آسیب پذیر کمک کند.
سایر راهکارهای گفتاردرمانی اختلال بلع در نوزادان نارس
علاوه بر اهداف و تکنیک های ذکر شده در بالا، گفتار درمانی برای دیسفاژی در نوزادان نارس ممکن است شامل موارد زیر نیز باشد:
موقعیت تغذیه: SLP ها می توانند موقعیت بهینه را برای تغذیه توصیه کنند تا توانایی کودک در هماهنگی مکیدن، بلع و تنفس را بهبود بخشد. این ممکن است شامل تنظیم زاویه سر کودک یا موقعیت شیشه شیر یا نوک سینه باشد.
اصلاحات محیطی: SLP ها می توانند تغییراتی را در محیط تغذیه پیشنهاد دهند، مانند کاهش حواس پرتی یا سر و صدا، تا به کودک کمک کنند تا روی تغذیه تمرکز کند.
تجهیزات تغذیه: SLP ها می توانند تجهیزات تغذیه تخصصی مانند سپرهای نوک پستان یا شیشه های مخصوص را برای کمک به تغذیه موثرتر کودک توصیه کنند.
آموزش و حمایت از والدین و مراقبان: SLP ها می توانند آموزش و حمایت را برای والدین و مراقبین در مورد شیوه های تغذیه ایمن و موثر و همچنین راهبردهایی برای ارتقای مهارت های تغذیه نوزاد در خارج از جلسات درمانی ارائه دهند.
توجه به این نکته ضروری است که گفتار درمانی برای اختلال بلع در نوزادان نارس ممکن است روندی تدریجی و مداوم باشد. برخی از نوزادان نارس ممکن است به مدت چند ماه یا حتی سال ها نیاز به درمان داشته باشند که این بستگی به شدت دیسفاژی و رشد کلی آنها دارد. نظارت و ارزیابی منظم توسط یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی و یک آسیب شناس گفتار زبان می تواند به اطمینان از پیشرفت کودک و تنظیم برنامه درمانی در صورت نیاز کمک کند.
به طور کلی، گفتار درمانی بخش مهمی از رویکرد چند رشته ای برای مدیریت دیسفاژی در نوزادان نارس است. این می تواند به تغذیه سالم و رشد کمک کند و از عوارض مربوط به مشکلات تغذیه جلوگیری کند.
مقالات مرتبط :