تحلیل رفتار کاربردی در اوتیسم
تحلیل رفتاری کاربردی (ABA) نوعی روش درمانی است که می تواند مهارت های اجتماعی، ارتباطی و یادگیری را از طریق راهبردهای تقویتی بهبود بخشد.
بسیاری از متخصصان تحلیل رفتار کاربردی را درمان استاندارد طلایی برای کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) و دیگر اختلالات رشدی می دانند.
یا سایر شرایط رشدی می دانند. اما گاهی اوقات در درمان سایر شرایط نیز استفاده می شود.
تحلیل رفتار کاربردی در اوتیسم
ABA شامل چندین مرحله است که امکان رویکردی را فراهم می کند که متناسب با نیازهای خاص کودک اوتیسم باشد.
ابتدا، باید با یک درمانگر آموزش دیده در ABA مشورت کنید. این مشاوره ارزیابی رفتار عملکردی (FBA) نامیده می شود. درمانگر (متخصصان کاردرمانی و روانشناسی) در مورد نقاط قوت و توانایی های فرزند شما و همچنین چیزهایی که او را به چالش می کشد می پرسد.
این متخصصان زمانی را صرف تعامل با فرزند شما می کنند تا رفتار، سطح ارتباط و مهارت های او را مشاهده کنند. آنها همچنین ممکن است از خانه و مدرسه فرزند شما دیدن کنند تا رفتار کودک شما را در طول فعالیت های معمول روزانه مشاهده کنند.
درمان موثر اوتیسم برای هر کودک متفاوت به نظر می رسد. برای این منظور، درمانگران تحلیل رفتار کاربردی باید مداخلات خاصی را در نظر بگیرند که متناسب با نیازهای کودک شما باشد. آنها همچنین ممکن است در مورد ادغام استراتژی های خاصی در زندگی روزمره شما بپرسند.
درمانگر کودک شما از مشاهدات خود از مشاوره اولیه برای ایجاد یک برنامه کامل برای درمان استفاده خواهد کرد. این طرح باید با نیازهای منحصر به فرد کودک شما هماهنگ باشد و شامل اهداف درمانی مشخص باشد.
این اهداف عموماً به کاهش رفتارهای مشکل ساز یا مضر مانند عصبانیت یا آسیب زدن به خود و افزایش یا بهبود مهارت های ارتباطی و سایر مهارت ها مربوط می شود.
این طرح همچنین شامل راهبردهای خاصی است که مراقبان، معلمان و درمانگر می توانند برای دستیابی به اهداف درمانی از آنها استفاده کنند.
مداخلات خاص در تحلیل رفتار کاربردی
نوع خاصی از درمان تحلیل رفتار کاربردی در اوتیسم ممکن است به سن، چالش ها و عوامل دیگر کودک شما بستگی داشته باشد.
- مداخله رفتاری فشرده اولیه (EIBI). این روش درمانی اغلب برای کودکان کمتر از 5 سال توصیه می شود. شامل یک برنامه درسی فشرده و فردی است که برای آموزش ارتباطات، تعامل اجتماعی، و مهارت های عملکردی و سازگاری طراحی شده است.
- آموزش آزمایشی گسسته. این آموزش با هدف آموزش مهارت ها از طریق تکمیل ساختار یافته کار و پاداش می باشد.
- آموزش پاسخ محوری. این آموزش به کودک شما اجازه می دهد تا در یک فعالیت یادگیری رهبری کند، اگرچه درمانگر اغلب بر اساس مهارت‌های خاص چند انتخاب ارائه می‌دهد.
- مدل دنور شروع اولیه (ESDM). این شامل فعالیت های مبتنی بر بازی است که چندین هدف را به طور همزمان در بر می گیرد.
- مداخلات رفتاری کلامی اینها می توانند به کودکان کمک کنند کلامی بیشتر شوند یا مهارت های ارتباطی خود را افزایش دهند.
آموزش
ABA همچنین به والدین و مراقبان برای کمک به تقویت رفتارهای مطلوب خارج از درمان متکی است.
درمانگر فرزندتان به شما و معلمان فرزندتان راهبردهایی را آموزش می دهد که به تقویت کار آنها در درمان کمک می کند.
همچنین یاد خواهید گرفت که چگونه با خیال راحت از انواع روش هایی که کمتر مؤثر هستند، مانند تسلیم شدن در برابر عصبانیت، اجتناب کنید.
ارزیابی مکرر
درمانگران تحلیل رفتار کاربردی سعی می کنند دلایل رفتارهای خاص را کشف کنند تا به کودک شما کمک کنند تا آنها را تغییر دهد یا بهبود بخشد. در طول دوره درمان، درمانگر کودک شما ممکن است رویکرد خود را بر اساس نحوه پاسخ کودک شما به مداخلات خاص تطبیق دهد.
تا زمانی که فرزند شما به درمان ادامه می دهد، درمانگر او به نظارت بر پیشرفت او و تجزیه و تحلیل این که کدام استراتژی ها موثر هستند و کجا ممکن است فرزند شما از تاکتیک های درمانی مختلف بهره مند شود، ادامه خواهد داد.
هدف از تحلیل رفتار کاربردی در اوتیسم
هدف درمان تا حد زیادی به نیازهای فردی کودک شما بستگی دارد.
با این حال، تحلیل رفتار کاربردی اغلب در کودکان منجر می شود:
- نشان دادن علاقه بیشتر به اطرافیان
- برقراری ارتباط موثرتر با افراد دیگر
- یادگیری این که چیزهایی را که می خواهند، به طور واضح و مشخص از دیگران درخواست کنند.
- تمرکز بیشتر در تکالیف مدرسه
- کاهش یا توقف رفتارهای خودآزاری
- عصبانیت های کمتر یا پرخاشگری کمتر
تشخیص اوتیسم
اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD)، یک بیماری عصبی است که می تواند باعث ایجاد تفاوت در اجتماعی شدن، ارتباطات و رفتار شود. تشخیص ممکن است کاملاً متفاوت به نظر برسد، زیرا هیچ دو فرد اوتیستیک مشابه نیستند و ممکن است نیازهای حمایتی متفاوتی داشته باشند.
بر اساس آمارها حدود 1 نفر از هر 55 کودک به اختلال طیف اوتیسم مبتلا هستند. همچنین اوتیسم در بین پسران حدود چهار برابر بیشتر از دختران شیوع دارد. اما تحقیقات اخیر نشان داده است که از آنجایی که دختران مبتلا به ASD اغلب در مقایسه با پسران متفاوت هستند، ممکن است کمتر تشخیص اوتیسم را دریافت کنند.
دختران معمولا علائم خود را پنهان می کنند. بنابراین، اوتیسم ممکن است در دختران بیشتر از آنچه قبلا تصور می شد شایع باشد.
هیچ درمان شناخته شده ای برای اوتیسم وجود ندارد، اما روشهای توانبخشی و روانشناسی همچون تحلیل رفتار کاربردی ، کاردرمانی ، گفتاردرمانی ، بازی درمانی و … می توانند به تقویت توانایی های کودکان مبتلا به اوتیسم و کاهش مشکلات و عوارض ناشی از اوتیسم کمک کند.
ممکن است عوامل مختلفی وجود داشته باشد که کودک را بیشتر به ASD مبتلا می کند، از جمله عوامل محیطی، بیولوژیکی و ژنتیکی.
علائم اوتیسم چیست؟
علائم و نشانه های اولیه اوتیسم بسیار متفاوت است. برخی از کودکان مبتلا به ASD فقط علائم خفیف دارند و برخی دیگر مشکلات رفتاری شدید دارند.
کودکان نوپا معمولاً دوست دارند با مردم و محیطی که در آن زندگی می کنند تعامل داشته باشند. والدین معمولاً اولین کسانی هستند که متوجه رفتار غیرعادی فرزندشان می شوند.
هر کودک در طیف اوتیسم چالش هایی را در زمینه های زیر تجربه می کند:
- ارتباط (کلامی و غیرکلامی)
- تعامل اجتماعی
- رفتارهای محدود یا تکراری
علائم اولیه ASD می تواند شامل موارد زیر باشد:
- تاخیر در مهارت های زبانی
- عدم اشاره به اشیا یا افراد تا یکسالگی
- دنبال نکردن افراد با چشم
- عدم پاسخگویی در هنگام صدا زدن نام آنها
- عدم تقلید حالات چهره
- دراز نکردن دست برای گرفتن یا برداشتن اجسام
- تمایل به تنهایی و عدم تمایل به بازی با دیگر کودکان
- عدم انجام بازی های ساختگی یا وانمود کردن بازی (مثلاً غذا دادن به عروسک)
- داشتن علایق وسواسی به اشیاء
- تکرار کلمات یا رفتارهای خاص
- رفتارهای آسیب زننده به خود و دیگران
- حساسیت بیش از حد یا کم نسیت به بوها ، صداها و …
موارد ذکر شده در بالا را می توان به شرایط دیگری نیز نسبت داد یا به سادگی ویژگی های شخصیتی در نظر گرفت، به همین دلیل شخیص دقیق اوتیسم باید توسط متخصص این حوزه انجام بگیرد.
تحلیل رفتار کاربردی در اوتیسم در کنار کاردرمانی ، گفتاردرمانی و تکنیک های بازی درمانی ، رفتاردرمانی و … برای کمک به کاهش مشکلات کودکان مبتلا به اوتیسم توسط متخصصان در نظر گرفته می شوند.
کاردرمانی در منزل ، کاردرمانی آنلاین ، گفتاردرمانی در منزل ، گفتاردرمانی آنلاین و سایر روشهای درمان و توانبخشی اوتیسم توسط متخصصان ما در مرکز توانبخشی آقای بنی اسدی ارائه می شوند.
اوتیسم چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشکان معمولا اختلال طیف اوتیسم را در اوایل کودکی تشخیص می دهند. با این حال، از آنجایی که علائم و شدت آن بسیار متفاوت است، گاهی اوقات تشخیص اختلال طیف اوتیسم دشوار است.
برخی از افراد تا بزرگسالی تشخیص داده نمی شوند.
در حال حاضر هیچ آزمایش رسمی برای تشخیص اوتیسم وجود ندارد. والدین یا پزشک ممکن است نشانه های اولیه اوتیسم را در یک کودک خردسال متوجه شوند، اگرچه تشخیص آن باید تایید شود.
اگر علائم آن را تأیید کند، معمولاً تیمی از متخصصان تشخیص رسمی ASD را انجام می دهند. این می تواند شامل یک روانشناس یا روانشناس عصبی، یک متخصص اطفال رشدی، یک متخصص مغز و اعصاب و یا یک روانپزشک باشد.
از بدو تولد، پزشک کودک شما را از نظر پیشرفت رشد در طول ویزیت های معمول و منظم غربالگری می کند.
متخصصان علاوه بر نظارت کلی بر رشد، آزمایش‌های غربالگری استاندارد اوتیسم را در 18 و 24 ماهگی توصیه می‌کند.
اگر نگران رشد فرزندتان هستید، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص ارجاع دهد، به خصوص اگر یکی از خواهر و برادرها یا سایر اعضای خانواده مبتلا به ASD باشد.
متخصص آزمایش هایی مانند تست شنوایی را برای ارزیابی ناشنوایی و سختی شنوایی انجام می دهد تا تعیین کند آیا دلیل فیزیکی برای رفتارهای مشاهده شده وجود دارد یا خیر.
آنها همچنین از سایر ابزارهای غربالگری اوتیسم، مانند چک لیست اصلاح شده برای اوتیسم در کودکان نوپا (M-CHAT) استفاده خواهند کرد.
چک لیست یک ابزار غربالگری به روز است که والدین آن را پر می کنند. این کمک می کند تا احتمال ابتلای کودک به اوتیسم کم، متوسط یا زیاد باشد. آزمون رایگان و شامل 20 سوال می باشد.
مقالات مرتبط :